Gezien ik een allesvernietigende systeemcrash heb gehad een aantal maanden geleden ben ik even buiten strijd geweest. Maar nu ben ik van plan wat schade in te halen, beginnend met een nieuwe entry op deze blog. Het enige grote nadeel van de crash is dat de VHS2PC-convertor die ik gebruikte om mijn gefundenes fressen online te zetten niet meer naar behoren werkt. Ik zal het met andere woorden vooral moeten doen met de Youtube-entries van Patsofilm (thank Jebus voor mede-hobbyisten) en de scans van mijn archiefmateriaal. Deze keer geef ik jullie een flashback naar 1984 nl. met de première van Robbe De Hert's Zware Jongens. Uit het schitterende boek "Magie van de cinema" van Willy Magiels en De Hert zelf heb ik ook een paar beelden gehaald ter documentering van hoe de Keyserlei sinds die tijd wel veranderd is.
Met dank aan Patsofilm voor dit unieke document weeral. Vooral nu is het frappant om te zien wat er met de Stadsfeestzaal gebeurd is. Als men nu de Stadfeestzaal binnenstapt lijkt het alsof er een kapitalistische bom is ontploft. Maar goed, dat geldt voor heel Antwerpen, natuurlijk. De uitspraak "Het was vroeger toch veel beter" is echt niet uit de lucht gegrepen. Maar goed, op naar het fotografisch materiaal.
Het is toch weer frappant dat het heengaan van Leo Martin in 1993 synchroon is gelopen met het verdwijnen van onze geliefde cinemazalen. Een ding staat wel vast, met Zware jongens hebben De Hert, Berghmans en Martin een van de beste Vlaamse komedies op hun palmares kunnen zetten en dat zal door niemand meer afgepakt kunnen worden.
Indertijd (1986?) gemaakt van de voorgevel van Cine Sinjoor. Beter de hele gevel gedaan, maar soit... Op uw 12 jaar zijt ge al blij dat ge ne camera in uw hand hebt.
En nog een proper fotoke van de dag van de film gevonden.
Natuurlijk was ik een aantal zalen vergeten bij mijn mooi opgezet overzicht : die van Cinema Calypso! Hoewel dit "cinemacomplex", naar mijn weten, geen deel was van het Heylen-imperium heb ik er natuurlijk ook veel uren versleten. Daarom ben ik dan ook op zoek geweest naar beeldmateriaal van deze bijzondere zalen. Vooral besprekenswaardig vond ik de architectuur van de 3 zalen en de indeling van het gebouw zelf. Eerst een beetje geschiedenis : in 1973 zijn er twee hollanders die de eerste "multiplex" willen opstarten in Antwerpen. Als men in die tijd al van 3 cinemaschermen in eenzelfde complex sprak, was dit al een "multiplex". In 1986 (blijkbaar een zeer belangrijk jaar in de film) wordt Calypso niet alleen overgenomen door de beruchte Superclub-keten, maar worden er vernieuwingen gemaakt aan alle zalen én worden twee cinemazalen aan het Astridplein erbij gehaald om aan een mooi totaal van 5 schermen te komen. De twee nieuwe zalen worden omgedoopt tot ... Calypso ZOO. En dan is er nog een hele nageschiedenis met Erik Kloek en bla bla bla, maar dat lezen jullie beter na op http://users.telenet.be/rudolf.bosschaerts/Calypso1e.html. Tevens de bron voor deze info alsook de bron van de interieurfoto's van deze episode. Bij deze dus ook dank aan Serge Bosschaerts voor het gebruik ervan. Het doel van deze blog is nog steeds de ervaring terug op te roepen van de zalen zelf en Cinema Calypso heeft altijd een speciale ambi gehad in mijn opinie. Calypso Zoo nog meer maar da's iets voor straks. Bij het opdiepen van documentatie heb ik een reeks bijlagen gevonden van Gazet van Antwerpen mbt de honderdjarenviering van de cinema. Natuurlijk was het onmogelijk om iets in te scannen dat de grootte heeft van een blad gazet maar ik heb het segmentje over Calypso er uit kunnen halen.
Gelukkiglijk heb ik via de blog van Alfons Van Camp (http://blog.seniorennet.be/alfonsvc/archief.php?ID=166134) een betere foto gevonden van de gevel. Dubbele deuren aan weerskanten van de ticketbalie en uiterst rechts het uitstalraam met de foto's en affiches van de films die vertoond werden. Bij het binnenkomen was het eerste wat opviel "bruin". Alles was voor zover ik me kon herinneren bruin. In de hal binnengekomen kwam men meteen uit op de snoep- en drankenbalie. Uiterst rechts de trap naar Calypso 3, naast de trap de dubbele deur om naar Calypso 2 af te dalen en rechtdoor was de ellenlange trap die naar Calypso 1 leidde. Calypso 3 was uit de 3 voor mij persoonlijk de gezelligste. Ik heb er met veel plezier de Chevy Chase-vehikels verslonden en de zaal ademde een cosy sfeertje uit. In Calypso 2 heb ik de rumoerigste cinemagangers meegemaakt en Calypso 1, laten we zeggen dat ik nooit heb gesnapt dat er zoveel zetels nodig waren voor zo'n pietluttig schermpje. Wel een memorabel moment in zaal 1 was het gehuil en gebleit dat werkelijk overal in de zaal weerklonk bij de vertoning van E.T. Als kleine snotter kon ik er niet bij dat iedereen zich zo kon laten meeslepen door iets wat op een doek geprojecteerd werd. En dan nog op zo'n KLEIN doek! Laatste film die ik ooit in Calypso zag zal waarschijnlijk Alan Rudolph's "Mrs Parker & the vicious circle zijn.
Dus...
Calypso 2 met de soms zeer verraderlijke afdaling hier rechts in beeld.
Calypso 1. En u begrijpt wat ik bedoel met mijn beschrijving. Helemaal onbegrijpbaar waren de rijen zetels helemaal achteraan naast de projectiecabine. Die Hollanders toch... Een ding wat me ook is bijgebleven waren de psychedelische motiefjes op de muren. In afwachting tot de film begon heb ik me meermaals op vergaapt...
Ondanks alle negatief klinkende commentaar heb ik niets als goeie gevoelens over de Calypso-zalen. En zeker over Calypso Zoo. Bijna elke film die ik daar ben gaan bekijken leek alleen voor mij geprojecteerd te worden. Ik was namelijk bijna iedere keer de ENIGE kijker in de zaal. Heel bevreemdend soms, vooral als men een film als "The quiet earth" gaat bekijken.
Maar het heeft wel iets, een volledige bioscoopzaal alleen voor jezelf...
Dit heb ik nog gevonden in een ouwe P-magazine/Panorama. Bij velen zal dit een "Ah-jA!"-effect geven. Dit valt ook onder de noemer "cinemazalen", natuurlijk...
De pornokinema aan de hoek van de Stationstraat. Later werd dit verbouwd tot een klein lunapark en nu is het een gokzaaltje geworden als ik me niet vergis. Het verhaal gaat dat telkens ik als kleine snotter met de grootmoeder naar de cinema ging en we hier langs moesten, mijn ogen bijna uit mijn kassen vielen. Ook al werden alle "edele" delen bedekt met zwarte stipjes of balkjes. Frappant om te zien dat dit nog amper gebeurt. Nu staat iedereen, man of vrouw, met hun dingen te wapperen of het niks is. Maar soit, times they are a-changing.
Het 17e filmfestival van Antwerpen werd op 1april afgesloten met ... nóg een filmfestival, namelijk de "2e Britse filmweek van Antwerpen". Openingsfilm was Ken Russel's "Gothic", het al dan niet fictieve verhaal rond Mary Shelley, die op een zeer tumultueuze get together met een paar andere illustere schrijvers het idee kreeg voor de horror-klassieker "Frankenstein".
Myriam Cyr, die de rol van Claire Clairmont op zich nam, was te gast op de opening. In een vorige blog heb ik hiervan het Patsofilmpje gepost. Ten onrechte bij een overzicht van het 16e festival, maar kom... It's the thought that counts hier, niewaar? Spijtig genoeg is Myriam Cyr nergens meer in het filmlandschap te bespeuren want ze gaf een zeer overtuigende vertolking in Gothic en was ze op de koop toe eye candy van het bijzondere soort.
Andere films die te zien waren op het Britse filmfestival waren : - "Half moon street" met Sigourney weaver en Michael Caine. Hiervan is blijkbaar een zeer propere re-issue van verschenen (http://www.netglimse.com/movie/4517/Half_Moon_Street) - "Personal services" met Julie Walters. Hiervan is de COMPLETE film te bekijken op Youtube ! (http://www.youtube.com/watch?v=Ya_tgpk9bTU) - "Prick up your ears" met Gary Oldman en Alfred Molina. OOK al volledig op Youtube terug te vinden. (http://www.youtube.com/watch?v=jYQsRwHZOlE)
en "The Fourth protocol" met Michael Caine en Pierce Brosnan, zomaar eventjes in Continentale Première. Deze blog zou zichzelf niet zijn als ik dààr nu eens geen filmpje van had ...
Zóveel dat ik er zelf bijna geen overzicht meer van heb. We gaan van start met een bladzijde uit het prachtige boek "Magie van de Cinema" van Willy Magiels en Robbe de Hert. Een koopje op het Boekenfestijn in het Bouwcentrum, elk jaar iets om naar uit te kijken, ook voor de filmfreaks. Een bladzijde uit een of ander magazine met een mooi overzicht van de toen nog actieve zalen. Gezien "Air America" draaide zal deze foto rond 1990 zijn genomen.
Flodder draaide zo maar liefst in twee zalen van Cine Quellin in Februari van 1987.
Betreffende de première van deze toch wel zeer geslaagde Europese productie is er ook een filmpje te vinden op Youtube. Courtesy van Patsofilm. De première ging trouwens door in alle de 3 zalen van het Century center. Iets dat op zich een uitzonderlijk evenement was volgens mij.
Frappant was ook dat er heel wat Franse films op de affiche stonden die maand, waaronder het tot hiertoe onvindbare "Rosa la rose", "Lévy et Goliath", "Descente aux enfers" met Sophie Marceau en Claude Brasseur en het zeer bizarre Alain Delon-vehikel "Le passage".
In Maart ging het 17e Filmfestival van Antwerpen door, eveneens in Tijl, Brabo en Wapper. Ik heb hiervan een heel mooie reeks folders teruggevonden. Hiervan waren 12 edities, telkens met een uitgebreid dag-tot-dag programmatieoverzicht.
Voor de geïnteresseerden heb ik hier informatie vergaard van de (mijns insziens tenminste) interessantste films die hier vertoond werden.
Choose me (van Alan Rudolph) :
http://www.imdb.com/title/tt0087054/
Salo (van P.P. Pasolini - de uitspraak "er is een leven vóór en een leven nà Salo" is een absolute waarheid, diegenen die hem nog steeds niet gezien heeft, u bent bij deze gewaarschuwd) :
Mala noche (het debuut van Gus van Sant) :
She's gotta have it (het debuut van Spike Lee) :
En de kortfilms van Martin Scorcese vindt men allemaal op 1 en hetzelfde Youtube-adres : http://www.youtube.com/user/gulleyjimson
Een foto gevonden in een boek getiteld "150 jaar Antwerpen" als ik me niet vergis. Uitgereikt ter ere van de opening van de Gaumont-cinema's, later UGC.
Een van de laatste beelden van de Ambassades-entree. Achteraan op de foto ziet men de ingang voor de Ambassades-club zalen. Rechtsachter waren de trappen naar beneden. Men kwam meteen op de vestière uit en daarachter de zaaltjes. De 4 zalen lagen pal naast elkaar en verbonden met een smalle, ongezellige gang die langs een kant volledig bespiegeld was. Zeer traumatiserend als je net Poltergeist 3 hebt bekeken.
Maar dat zijn dingen voor het overzicht van 1988...
Één klein lichtpuntje : in hetzelfde boek heb ik een zeer mooie, doch kleine foto gevonden van de Ciné Rex-zaal. Voor diegenen die de zaal kennen, er kan er maar één zijn met dié glooiing.
Ik lees net in de A.U.B. van week 3 van januari 1987 dat Skin van Guido Hendrickx IN WERELDPREMIÈRE was gegaan in cinema Quellin! Ik ben de trotse eigenaar van een VHS van deze a(a)rtscoole Belgische film, maar ik betwijfel het dat deze ook maar een seconde besproken is geweest buiten België zelf, maar soit...
Cinema Quellin, dus. Hetgene me nog het meeste is bijgebleven, buiten de impressionante grootte van de hoofdzaal was de rat die ik vooraan door de zetels zag rennen toen ik als eerste de zaal binnenging voor de vertoning van Oliver Stone's The Doors. Wijselijk zei ik toen niets tegen mijn toenmalige vriendin anders had ik dat cinemabezoek op m'n buik kunnen schrijven. Ook heel grappig was de "laser"show die we kregen voor de vertoning van die film, waarschijnlijk in een desperate poging "trippy" over te komen voor het neo-hippie volkje dat toen de zaal bevolkte. Wat ook vrij lastig was, was de afstand tussen het (zeer grote) projectiescherm en de eerste zetels, vooral als men tijdens de voorstelling naar voren moest om naar de toiletten te gaan. Me nog niet dikwijls zó bekeken gevoeld voor een piske. Een zeer goeie commerciële move was het bouwen van de twee extra zalen, waarvan hier akte...
Heerlijk om deze beelden terug te zien. Nogmaals een dikke merci aan Patsofilm om ze op Youtube te posten. Grappig om de titel "Chanel Solitaire" te zien net nu "Coco avant Chanel" in de zalen draait.
Deze blog ben ik indertijd begonnen met een filmpje over de "nieuwe" Ciné Odeon. Voor diegenen die het niet zouden weten, Ciné Odeon was vòòr de verhuis naar de Aneessensstraat gevestigd op de Frankrijklei. In 1986 werd deze dan overgebracht en onderverdeeld in 4 zaaltjes. Allemaal even comfortabel en gezellig aangezien ze identiek waren. Ik heb er alleen nooit veel volk weten zitten. Ik heb er op m'n eentje de re-issue van "Silkwood" nog bekeken en het Mastroianni-Lemmon vehikel "Macaroni". Dit was bij de opening van de nieuwe zalen en voor die gelegenheid kostte het amper 120 of 150 frank om deze te gaan bekijken. Voor de gemakkelijkheid en overzichtelijkheid nog eens het filmpje in kwestie.
Die afronde hoeken van het beeldscherm herinner ik me nog! Eveneens die gigantische kroonluchter in de foyer! Vanaf 2.15 op het filmpje is trouwens goed te zien hoe de mens geëvolueerd is qua kleding en gezichtsbeharing sinds het midden van de jaren '80...
Op het Astridplein kon men dan nog Ciné Astrid en Ciné Savoy terugvinden. Zalen waarvan de namen wat mij betreft de groezeligheid weergaven. In Astrid werden constant Disneyfilms vertoond en in Savoy over het algemeen films van twijfelachtig allooi, meestal in de trant van "De pastoor met de losse handjes". Dit zorgde dikwijls voor situaties waar kurjeus Kurtje (verzonnen naam) de wachtrij voor de Aristokatten ontglipte om de foto's van andere katjes te bekijken... Spijtig genoeg is het enige beeldmateriaal dat ik heb van deze zalen onderstaand fotootje...
Doch eens ik mijn documentatiemateriaal heb doorworsteld zullen er ongetwijfeld meer gepost worden.
Last but not least (Ciné Astra tel ik niet mee aangezien die reeds gesneuveld was in 1986) is Ciné Capitole. Als er in de Savoy "De pastoor met de losse handjes" werd vertoond speelden ze in Capitole waarschijnlijk "De zombiepastoor met de dodelijke klauwen". Deze zaal, gelegen net naast het Century Center speelde de goorste exploitation die je je kunt inbeelden. "Pieces", "The Texas chainsaw massacre", "Cannibal holocaust", ze passeerden hier allemaal de revue. Met m'n pa ben ik er welgeteld één film gaan bekijken "Treasure of the four crowns". Een gedrocht waar de benaming "Z-film" nog te goed voor is. Het viel me echter op dat de zaal op zich best wel groot en verzorgd genoeg was om meer klassevolle films te vertonen, but there you go. Nu begin ik toch te twijfelen of dat toch niet Ciné Astra was ...
Commentaar is altijd welkom! Volgende keer, meer documentatie!
Ik heb laten blijken dat Keith Gordon en Myriam Cyr er op het Antwerpse filmfestival in 1986 waren. Niks is minder waar, het was op het festival in 1987. Ik geloof dat ik alleen Creator heb gezien in 1986.
Not that anybody's paying notice ....
En toen was 1987 er ...
De award voor de coolste chase-scene van 1987 gaat naar :
Blijkbaar heb ik meer documentatie over het filmfestival van 1987, dus dat is voor wanneer we er raken... Ik heb voor mezelf ook eens een lijst samengesteld van de films die ik in 1986 heb kunnen bekijken in de bioscopen van het Rex-concern. Gezien ik geen programma's (meer) heb van de Calypso-zalen van toen vallen deze er af maar ik geloof in ieder geval wel dat Fletch en Spies like us in dat rijtje thuishoren.
De lijst ...
Rex : Jewel of the nile, Police Academy 3, Top gun, Ruthless people Ambassades : Brewster's millions, Clockwise Metro : Weird science, Teen wolf, Doctor's academy, Big trouble in little China (maar liefst 3 keer!), F/X Murder by illusion, Band of the hand, Short circuit, Howard the duck Ambassades club : P.R.O.F.S. Sinjoor : Absolute beginners, Pretty in pink, Down and out in Beverly hills, The money pit, Aliens, Miracles, Running scared Tijl : Remo, Real genius Brabo : Invaders from Mars Wapper : Warning sign, Crimewave, Under the cherry moon, Haunted honeymoon (ongetwijfeld een van de slechtste films van dat jaar) Quellin : Highlander, Otto Odeon : Macaroni, Pirates, The Lightship (een van de beste films van 1986)
Brabo, Tijl en Wapper : de heilige drievuldigheid.
Het was toch een verdomd goed idee om drie kleine cinemazaaltjes onderaan dé shopping mall van Antwerpen te installeren. Wel erg om te constateren hoe het eens zo druk bezochte en belangrijke winkelhart van Antwerpen is vergaan sindsdien. Het gedeelte waar deze drie gezellige zaaltjes zich bevonden liggen sinds de dood van het imperium nog steeds achter dichtgeverfde ramen. Ooit zou ik toch eens willen te weten komen wat er nog van één van m'n favoriete places-to-be over is gebleven.
Ooit is het anders geweest :
Te zien aan de films die er speelden (Videodrome, A change of seasons en Lili Marleen) zal dit zich rond 1981 hebben afgespeeld. Ik herinner me inderdaad zeer goed de tapis-pleins, de Breughel-doeken en de zeer zachte en confortabele stoelen. Op 1.37 in de video kan men trouwens ook goed de roltrap naar de gelijkvloers van het Century center zien. Tijl en Wapper hadden over het algemeen mainstream films in hun programmatie, terwijl in Brabo de meer horror- en thrillergeoriënteerde films werden gedraaid.
Mijn eerste aanraking met een "celebrity" stamt ook van die tijd. Tijdens mijn allereerste filmfestival ever kwam Keith Gordon zijn nieuwe film "Static" voorstellen (http://www.imdb.com/title/tt0090069/). Na de film was er een Q & A met hem waarbij ik hem (in volle zaal, je moet het maar durven op je 12e) vroeg of er anecdotes waren van tijdens de opnames. Ook al was ik verschrikkelijk nerveus op die leeftijd, ik kon deze gelegenheid niet laten liggen. Later die avond, toen ik langs de taverne liep die boven de cinemazalen gelegen was, zag ik hem gezellig keuvelen met Myriam Cyr, die Ken Russel's Gothic kwam voorstellen. De lucky bastard...
Ik geloof dat ik nog ergens de infoboekjes heb van het filmfestival in kwestie. Ik zoek ze op en scan ze in voor volgende blog. Hier alvast nog enkele A.U.B.'s.
Over Ciné Vendôme kan ik kort zijn : deze zaal, die zich over Ciné Metro bevond had altijd het cachet van een wegwerpzaaltje. Ik had vooral de indruk dat de afdankertjes van de andere zalen daar terecht kwamen. De films waar Heylen geen blijf mee wist. De enige film die ik herinner gezien te hebben in Vendôme was Nightmare on Elm street 4 als ik me niet vergis. En ik beklaag het me nog steeds. Ik heb nog nooit zo'n ongemakkelijke twee uur meegemaakt en dit kwam niet door de capriolen van Freddy deze keer. Een vloer zonder helling is een must voor een cinemazaal en deze koude, ongezellige, onderbelichte zaal had dit dus niet. Met als resultaat dat zelfs als er niemand voor je zat, er al een vijfde, zesde van het scherm wegviel door de stoelen voor je. De stoeltjes zelf waren zo mogelijk nog ongemakkelijker dan die in Ciné Ambassades. Al bij al de slechtste filmzaal ever. En memorabel alleen voor dit feit.
Ciné Rubens was een heel ander paar mouwen. Deze gigantische zaal heb ik altijd beschouwd als de kroon op het werk van de Baron. Een zeer gezellige, familievriendelijke zaal, perfect afgewerkt met fresco's, zuilen en spots. Lezers die indertijd nooit deze zaal hebben bezocht kunnen de grootte en de majestuositeit van deze zaal echt niet inbeelden. Gelukkig is er nog patsofilm ...
Wat ik me persoonlijk nog herinner van Rubens zijn The abyss (waar ik nog een gigantische zuigplek aan over gehouden had) en The unbearable lightness of being (waardoor ik de architectuur van de zaal nóg meer ben beginnen bewonderen).
Ciné Sinjoor ten laatste is nog steeds een van mijn favoriete zalen. Que structuur en architectuur was dit mijns inziens de gezelligste zaal van allemaal. De inkom met de uitstalramen langs beide kanten en de ticketbooth in het midden, de deuren met getinte ramen en het tapijt op de grond, de inkomhal met de snoepstand in het midden, de zaal waarvan het eerste gedeelte alleen belicht werd door de grote wandklok achteraan, de perfecte glooiing in de vloer en het perfect afgemeten projectiedoek. Memorabele momenten : mijn nagels in de (zeer comfortabele) cinemazetel bij Aliens, met de bomma gieren bij De paniekzaaiers en mijn eigen kop meters groot bij mijn 15 seconds of fame in Verheyen's (*spuug*) Boys.
Dit herinner ik me trouwens ook nog. Zij het ergens way way back.
Volgende keer kan ik niet anders dan Brabo, Tijl en Wapper onder handen te nemen. Ik kijk er al naar uit. Hier nog een scan van de volgende teruggevonden A.U.B.
Ik heb trouwens nooit geweten dat er een film bestond die "Women in furry" heette... ;-) Ook straf hoe ze voor elke A.U.B.-uitgave een ander geinig kleurtje konden gebruiken indertijd.
Het Rex-concern, zoals geweten, behelsde een goeie 23 zalen, elk met een eigen karakter en architectuur. Hieronder, just for the hell of it en om de cognocenti in tranen te krijgen, een lijst van zalen, met wat ik me ervan herinner :
- Cine Rex : de naam zegt het zelf al, de koning van de Antwerpse cinemazalen en Heylen Headquarters. De meeste Antwerpenaren kennen het verhaal dat net voor het einde van de tweede wereldoorlog er door een inslag van een V2-raket honderden doden vielen en het "nieuwe" Rex-concern er kwam in 1947 na een moeizame wederopbouw. De nieuwe zaal mocht op zijn minst majestueus genoemd worden : een gelijkvloerse verdieping met een niet al te subtiele glooiing naar het doek toe* en een balkon waar naar het einde van de Rex-periode toe het volk werd ontvangen. Ook herinner ik me duidelijk de eerste verdieping naar dat balkon toe, al houten deuren en rood velours, niet alleen op de vloeren, maar ook tegen de muren. Later kwam dan ook de zaal Rex-club, een kleinere zaal meer gelijkend op de zalen Brabo, Tijl en Wapper, met Vlaamse kunst aan de muren en bruin tapijt op de vloer en aan de zuilen. Later, tijdens de uitverkoop van de inboedel, kreeg ik pas zicht op wat er zich nog in dat prachtige gebouw bevond : het Heylen-imperium. Een balzaal, kantoren en een heus privé-filmzaaltje hetwelke ik nu nog altijd maar al te graag in mijn bezit zou hebben. * vooral bij momenten zeer moeilijk gaan voor de oudere cinemagangers...
- Ambassades : Als ik aan de Ambassades-zaal denk, denk ik meteen aan kontzeer. Naar mijn weten waren er nergens zo'n ongemakkelijke, harde houten stoeltjes als daar. De zaal had meer weg van een verduisterde parochiezaal dan van een klasse filmzaal. Toch kreeg ik steeds bij het kopen van mijn ticket dat gevoel van gezelligheid. Waren het de foto's en de affiches die rijkelijk gebruikt werden aan de inkom en die mij vertelden wat voor amusement mij te verwachten stond? Hoogstwaarschijnlijk was het dat, want van een aangenaam cinemabezoek was er, na het innemen van de plaats in de zaal, weing te merken. En koud! Naar mijn weten stond in Cine Ambassades nooit de verwarming op. Één onvergetelijk lichtpuntje : tijdens de dag van de film met een groep van een tiental vrienden op de grond vóór het doek gelegen om de zoveelste Police Academy te bekijken. De 4 zalen van Ambassades-club echter waren hoewel uniform qua indeling knusse zaaltjes waar wél werd gestookt en waar het voor een tweetal uur aangenaam vertoeven was. En om het op z'n Antwerps te zeggen : "De madam van de vestière was altaait iél vriengdelek".
- METRO : Een favoriet. Een grote, brede zaal, zachte stoelen en een gigantisch scherm. Bij het binnenkomen zag men eerst de kastjes met "Wordt verwacht" en werd men meteen aangesproken door de zaalmedewerkers die een AUB-leaflet wilden slijten. Was het nu eigenlijk de rigeur om die mensen 20 frank te geven? METRO 2 was eveneens een klassezaal. Het zou me niks verbazen echter, dat menig cinemaganger door de steile zaalvorming en het weinig aan voetruimte er "nen totter" heeft gedaan. Midden-midden in de zaal gaan zitten was een garantie aan volledige immersie in de film. Zo staan Evil dead 2 en Back to the future 2 voor altijd in mijn netvlies gebrand.
Volgende keer : Rubens, Sinjoor en Vendôme.
Hieronder een van de weinige foto's van METRO 2 met dank aan Serge van http://www.antwerpcinema.be/
Om het plaatje van onderstaande blog te verduidelijken en de tendens in film van toen over te brengen heb ik hieronder de trailers verzameld van de titels die ik hieronder in het kort aanhaalde. Have fun !
Weird Science, geregisseerd door John Hughes
Teenwolf, geregisseerd door Rod Daniel
White Nights, van Taylor Hackford (RIP Gregory Hines)
Remo Williams, unarmed and dangerous, van Guy Hamilton (Neen, niet die van Bilitis)
Highlander, geregisseerd door Russell Mulcahy
en last but not least, Rocky IV, van Sly himself...
Het was Mei 1986. Na jaren met grootmoeder op zondag het vaste cinemabezoek te doen was het hoog tijd om er alleen op uit te gaan. Amper 12 jaar en al gigantische filmfreak. Het hielp natuurlijk wel dat ik freakishly groot was voor m'n leeftijd en op den duur geen vragen meer werd gesteld bij het kopen van een ticket voor een KNT-film. Maar dat zijn verhalen voor later. Op de eerste A.U.B uit mijn collectie had ik genoteerd welke ik reeds gezien had. "Jagged edge", "3 hommes et un couffin", "Kiss of the spider woman", "Prizzi's Honor" en "Death wish 3" staan genoteerd als "gezien" maar dit zal eerder "geen interesse" hebben betekend. Wel gezien : "Jewel of the Nile" dewelke ik nog in familieverband had gezien aangezien mijn grootmoe wel degelijk the hots had voor Michael Douglas. "Amadeus", "Weird science" (2x), "Teenwolf", "P.R.O.F.S." met Patrick Bruel (2x), "A chorus line" (wist ik veel in die tijd dat al de camp in die film een duidelijk teken was van een gay-getinte film, I just thought they were really, really happy!), "White nights" (herinner u de titeltrack "Say you, say me" van Lionel Richie), "REMO : Unarmed and dangerous" (een favoriet van die tijd, Fred Ward is en blijft een ondergewaardeerde acteur), "Highlander" (waarschijnlijk de allereerste die ik op mijn eentje heb gezien), "Otto, der film" (voor deze humor in deze film had ik toen ongetwijfeld de juiste leeftijd) en niet te vergeten "Rocky 4" (herinner u "Living in America" van James Brown). Later "Brewster's millions" met Richard Pryor (nooit bij stilgestaan dat deze door Walter Hill geregisseerd was gezien hij eerder gekend is voor hardcore actiefilms) en niet te vergeten "Absolute beginners" waarvan ik meteen de soundtrack kocht in de Cine Shop. Van deze pokkedure film van Julien Temple werd verwacht dat hij potten ging breken in het musical-genre, maar ondanks de heerlijke muziek van o.a. Bowie, Sade, The Style coucil en Ray Davies werd het een immense flop. Mijns insziens was dit te wijten aan een gammel script en de niet al te innemende acteerprestaties van hoofdpersonages Eddie O'Connell en de toen 18-jarige Patsy Kensit. Ook hielp het niet dat de setting van 1950's Londen niet iedereen kon aanspreken. Dankzij de Youtube-account van Patsofilm heb ik een filmpje ontdekt van de persconferentie en première van de film.
Acht euro bloody zestig om vandaag Watchmen te gaan bekijken. ACHT euro ZESTIG ! Dat is omgerekend bijna 350 Oude Belgische Franken ! Granted, het was de eerste vertoning hier in België en ja, hij duurt twee uur veertig minuten, maar dit is nogmaals het bewijs dat films bekijken vanuit je luie zetel met het volume op tien toch een waardig alternatief is. In ieder geval serieus goedkoper. Zonder te klinken als een ouwe zeur, ik heb de periode nog gekend dat er 120, 150 en maximaal 180 Frank werd aangerekend. Maar even terug naar de film in kwestie. De graphic novel waarop de film gebaseerd is heb ik niet gelezen maar na de film heb ik er zeker zin in gekregen. Men komt ogen en oren te kort om regisseur Zack Snyder en bedenker Alan Moore's alternatieve universum ten volle op te kunnen nemen. De look van de film valt zeker niets te verwijten, het alternatieve 1985 ziet er 100% geloofwaardig uit, de "superhelden" in kwestie hebben een gepaste Grungy look en de sex en het geweld worden sappig vormgegeven. Groot was mijn verrassing trouwens dat de film KT was : hersenpannen worden gespleten alsof het niks is, bad guys spatten uiteen en niet met een zedige *poef* maar met een gore *SPLATTER* waarbij bloed en organen zonder verbloeming worden tentoongespreid. Ook de sex was voor een "superhelden"-film redelijk expliciet. De vader en zoon die naast mij zaten waren op een bepaald moment merkbaar een comfortabeler positie aan het zoeken in hun zetel. De eerste helft van de film is vooral expositie, een goeie fundering voor de actievolle tweede helft. Het is nét iets te lang om de volledige aandacht te behouden, maar het maakt de tweede helft des te meeslepend. Jackie Earle Haley steelt voor mijn part de show als de vigilante Rorschach en ook Patrick Wilson, welke ik zeer heb leren appreciëren sinds Little children en Hard Candy, zet een memorabele prestatie neer. Wat eye-candy betreft is het niet alleen Sin City-alumni Carla Gugino die zich laat gelden maar vooral Malin Akerman, een nieuwkomer die in de gedaante van Silk Spectre menige man tot gapende baviaan herleidt. Myself included... Need I say more...?
