- Cine Rex : de naam zegt het zelf al, de koning van de Antwerpse cinemazalen en Heylen Headquarters. De meeste Antwerpenaren kennen het verhaal dat net voor het einde van de tweede wereldoorlog er door een inslag van een V2-raket honderden doden vielen en het "nieuwe" Rex-concern er kwam in 1947 na een moeizame wederopbouw. De nieuwe zaal mocht op zijn minst majestueus genoemd worden : een gelijkvloerse verdieping met een niet al te subtiele glooiing naar het doek toe* en een balkon waar naar het einde van de Rex-periode toe het volk werd ontvangen. Ook herinner ik me duidelijk de eerste verdieping naar dat balkon toe, al houten deuren en rood velours, niet alleen op de vloeren, maar ook tegen de muren. Later kwam dan ook de zaal Rex-club, een kleinere zaal meer gelijkend op de zalen Brabo, Tijl en Wapper, met Vlaamse kunst aan de muren en bruin tapijt op de vloer en aan de zuilen. Later, tijdens de uitverkoop van de inboedel, kreeg ik pas zicht op wat er zich nog in dat prachtige gebouw bevond : het Heylen-imperium. Een balzaal, kantoren en een heus privé-filmzaaltje hetwelke ik nu nog altijd maar al te graag in mijn bezit zou hebben.
* vooral bij momenten zeer moeilijk gaan voor de oudere cinemagangers...
- Ambassades : Als ik aan de Ambassades-zaal denk, denk ik meteen aan kontzeer. Naar mijn weten waren er nergens zo'n ongemakkelijke, harde houten stoeltjes als daar. De zaal had meer weg van een verduisterde parochiezaal dan van een klasse filmzaal. Toch kreeg ik steeds bij het kopen van mijn ticket dat gevoel van gezelligheid. Waren het de foto's en de affiches die rijkelijk gebruikt werden aan de inkom en die mij vertelden wat voor amusement mij te verwachten stond? Hoogstwaarschijnlijk was het dat, want van een aangenaam cinemabezoek was er, na het innemen van de plaats in de zaal, weing te merken. En koud! Naar mijn weten stond in Cine Ambassades nooit de verwarming op. Één onvergetelijk lichtpuntje : tijdens de dag van de film met een groep van een tiental vrienden op de grond vóór het doek gelegen om de zoveelste Police Academy te bekijken. De 4 zalen van Ambassades-club echter waren hoewel uniform qua indeling knusse zaaltjes waar wél werd gestookt en waar het voor een tweetal uur aangenaam vertoeven was. En om het op z'n Antwerps te zeggen : "De madam van de vestière was altaait iél vriengdelek".
- METRO : Een favoriet. Een grote, brede zaal, zachte stoelen en een gigantisch scherm. Bij het binnenkomen zag men eerst de kastjes met "Wordt verwacht" en werd men meteen aangesproken door de zaalmedewerkers die een AUB-leaflet wilden slijten. Was het nu eigenlijk de rigeur om die mensen 20 frank te geven? METRO 2 was eveneens een klassezaal. Het zou me niks verbazen echter, dat menig cinemaganger door de steile zaalvorming en het weinig aan voetruimte er "nen totter" heeft gedaan. Midden-midden in de zaal gaan zitten was een garantie aan volledige immersie in de film. Zo staan Evil dead 2 en Back to the future 2 voor altijd in mijn netvlies gebrand.
Volgende keer : Rubens, Sinjoor en Vendôme.
Hieronder een van de weinige foto's van METRO 2 met dank aan Serge van http://www.antwerpcinema.be/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten