Op de eerste A.U.B uit mijn collectie had ik genoteerd welke ik reeds gezien had. "Jagged edge", "3 hommes et un couffin", "Kiss of the spider woman", "Prizzi's Honor" en "Death wish 3" staan genoteerd als "gezien" maar dit zal eerder "geen interesse" hebben betekend.
Wel gezien : "Jewel of the Nile" dewelke ik nog in familieverband had gezien aangezien mijn grootmoe wel degelijk the hots had voor Michael Douglas. "Amadeus", "Weird science" (2x), "Teenwolf", "P.R.O.F.S." met Patrick Bruel (2x), "A chorus line" (wist ik veel in die tijd dat al de camp in die film een duidelijk teken was van een gay-getinte film, I just thought they were really, really happy!), "White nights" (herinner u de titeltrack "Say you, say me" van Lionel Richie), "REMO : Unarmed and dangerous" (een favoriet van die tijd, Fred Ward is en blijft een ondergewaardeerde acteur), "Highlander" (waarschijnlijk de allereerste die ik op mijn eentje heb gezien), "Otto, der film" (voor deze humor in deze film had ik toen ongetwijfeld de juiste leeftijd) en niet te vergeten "Rocky 4" (herinner u "Living in America" van James Brown).
Later "Brewster's millions" met Richard Pryor (nooit bij stilgestaan dat deze door Walter Hill geregisseerd was gezien hij eerder gekend is voor hardcore actiefilms) en niet te vergeten "Absolute beginners" waarvan ik meteen de soundtrack kocht in de Cine Shop.
Van deze pokkedure film van Julien Temple werd verwacht dat hij potten ging breken in het musical-genre, maar ondanks de heerlijke muziek van o.a. Bowie, Sade, The Style coucil en Ray Davies werd het een immense flop. Mijns insziens was dit te wijten aan een gammel script en de niet al te innemende acteerprestaties van hoofdpersonages Eddie O'Connell en de toen 18-jarige Patsy Kensit. Ook hielp het niet dat de setting van 1950's Londen niet iedereen kon aanspreken.
Dankzij de Youtube-account van Patsofilm heb ik een filmpje ontdekt van de persconferentie en première van de film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten