Hoewel dit "cinemacomplex", naar mijn weten, geen deel was van het Heylen-imperium heb ik er natuurlijk ook veel uren versleten. Daarom ben ik dan ook op zoek geweest naar beeldmateriaal van deze bijzondere zalen. Vooral besprekenswaardig vond ik de architectuur van de 3 zalen en de indeling van het gebouw zelf.
Eerst een beetje geschiedenis : in 1973 zijn er twee hollanders die de eerste "multiplex" willen opstarten in Antwerpen. Als men in die tijd al van 3 cinemaschermen in eenzelfde complex sprak, was dit al een "multiplex". In 1986 (blijkbaar een zeer belangrijk jaar in de film) wordt Calypso niet alleen overgenomen door de beruchte Superclub-keten, maar worden er vernieuwingen gemaakt aan alle zalen én worden twee cinemazalen aan het Astridplein erbij gehaald om aan een mooi totaal van 5 schermen te komen. De twee nieuwe zalen worden omgedoopt tot ... Calypso ZOO. En dan is er nog een hele nageschiedenis met Erik Kloek en bla bla bla, maar dat lezen jullie beter na op http://users.telenet.be/rudolf.bosschaerts/Calypso1e.html. Tevens de bron voor deze info alsook de bron van de interieurfoto's van deze episode. Bij deze dus ook dank aan Serge Bosschaerts voor het gebruik ervan.
Het doel van deze blog is nog steeds de ervaring terug op te roepen van de zalen zelf en Cinema Calypso heeft altijd een speciale ambi gehad in mijn opinie. Calypso Zoo nog meer maar da's iets voor straks.
Bij het opdiepen van documentatie heb ik een reeks bijlagen gevonden van Gazet van Antwerpen mbt de honderdjarenviering van de cinema. Natuurlijk was het onmogelijk om iets in te scannen dat de grootte heeft van een blad gazet maar ik heb het segmentje over Calypso er uit kunnen halen.
Gelukkiglijk heb ik via de blog van Alfons Van Camp (http://blog.seniorennet.be/alfonsvc/archief.php?ID=166134) een betere foto gevonden van de gevel. Dubbele deuren aan weerskanten van de ticketbalie en uiterst rechts het uitstalraam met de foto's en affiches van de films die vertoond werden. Bij het binnenkomen was het eerste wat opviel "bruin". Alles was voor zover ik me kon herinneren bruin. In de hal binnengekomen kwam men meteen uit op de snoep- en drankenbalie. Uiterst rechts de trap naar Calypso 3, naast de trap de dubbele deur om naar Calypso 2 af te dalen en rechtdoor was de ellenlange trap die naar Calypso 1 leidde. Calypso 3 was uit de 3 voor mij persoonlijk de gezelligste. Ik heb er met veel plezier de Chevy Chase-vehikels verslonden en de zaal ademde een cosy sfeertje uit. In Calypso 2 heb ik de rumoerigste cinemagangers meegemaakt en Calypso 1, laten we zeggen dat ik nooit heb gesnapt dat er zoveel zetels nodig waren voor zo'n pietluttig schermpje. Wel een memorabel moment in zaal 1 was het gehuil en gebleit dat werkelijk overal in de zaal weerklonk bij de vertoning van E.T. Als kleine snotter kon ik er niet bij dat iedereen zich zo kon laten meeslepen door iets wat op een doek geprojecteerd werd. En dan nog op zo'n KLEIN doek! Laatste film die ik ooit in Calypso zag zal waarschijnlijk Alan Rudolph's "Mrs Parker & the vicious circle zijn.
Dus...
Calypso 2 met de soms zeer verraderlijke afdaling hier rechts in beeld.
Calypso 1. En u begrijpt wat ik bedoel met mijn beschrijving. Helemaal onbegrijpbaar waren de rijen zetels helemaal achteraan naast de projectiecabine. Die Hollanders toch...
Een ding wat me ook is bijgebleven waren de psychedelische motiefjes op de muren. In afwachting tot de film begon heb ik me meermaals op vergaapt...
Ondanks alle negatief klinkende commentaar heb ik niets als goeie gevoelens over de Calypso-zalen. En zeker over Calypso Zoo. Bijna elke film die ik daar ben gaan bekijken leek alleen voor mij geprojecteerd te worden. Ik was namelijk bijna iedere keer de ENIGE kijker in de zaal. Heel bevreemdend soms, vooral als men een film als "The quiet earth" gaat bekijken.
Maar het heeft wel iets, een volledige bioscoopzaal alleen voor jezelf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten